LEF-Oostende

Hart boven Hard luidt op 20 juni mee de alarmklok op de grote betoging van de drie vakbonden voor koopkracht en voor een herziening van de loonnormwet.

Hart boven Hard nodigt organisaties en burgers uit dat gezamenlijk te doen op een afgesproken plek langs het parcours. Doe jij mee?

Waarom?

Omdat alles te duur wordt, moeten de lonen omhoog. De lonen zijn geen ‘last’, net zomin als de zorg een ‘last’ is, of de publieke diensten, het verenigingsleven, de sociale woningen, het onderwijs, de cultuur… Integendeel, zij geven vorm aan onze rijkdom. Die rijkdom is van iedereen. Hem afbouwen, is de samenleving verarmen.  

Hoe?

Organisaties en sectoren luiden de alarmklok: de Gezinsbond, het Netwerk tegen Armoede, poetshulpen, zorgverleners, de OCMW’s, de cultuursector… Dat willen we op 20 juni ook letterlijk doen, met zo veel mogelijk organisaties en burgers samen. Dan klinken we luider.
 

Sla jij mee alarm?


Kom de betoging aanmoedigen en mee alarm slaan voor sociaal en duurzaam beleid. Dat kan op drie manieren:

• Bezorg ons een slagzin of korte tekst waarin je duidelijk maakt waarvoor je alarm slaat. Dat kan in deze vorm: Ik (of naam van je organisatie) sla alarm voor / trek aan de alarmbel voor (bv. Groeiende schulden door energiearmoede)
   
• Neem je slagzin mee naar de betoging, zo verspreiden we luid en duidelijk een gedragen boodschap.
   
• Kom tijdens de betoging met eigen slagzin mee onze grote alarmklok luiden. Wij zullen langs het parcours staan met een klok die we door zo veel mogelijk mensen laten luiden.

Overlevende XX transport naar Auschwitz spreekt ons toe:

“Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking iets wat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen.”
(Remco Campert – 1929)

Tel van vanaf de klankbox de vierde naar rechts vertegenwoordiging van LEF-Oostende

Samen met 700 deelnemers herdenken we vandaag, aan het Fort van Breendonk, de overwinning op het #fascisme.
Het fascisme verdeelt de werkende mensen onder elkaar: mannen tegen vrouwen, werkenden tegen zieken, wit tegen zwart, hetero tegen homo en vele anderen. Het fascisme verdeelt, vernietigt én vermoordt. Hier, naast Fort van Breendonk, voelt dat des te scherper aan.
✊️🔻 Laten we van #8mei een officiële feestdag maken. Een collectief herdenkingsmoment. Om onze vrijheid te vieren. En om hen te eren die ervoor gestreden hebben. #NieWiederFaschismus

Zie het Franstalig verslag op RTL-TVI

https://www.rtl.be/info/belgique/-c-est-la-celebration-de-la-fin-de-la-guerre-a-breendonk-un-rassemblement-pour-que-le-8-mai-redevienne-ferie-1375056.aspx

Nederlandstalig verslag op Vrtnws

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/05/08/8-mei-coalitie-zet-roep-om-feestdag-kracht-bij-met-meeting-in-br/

LEF Oostende is rebels in het standpunt rond het hoofddoek.

Dit naar aanleiding van de publicatie

Titel: BOEH! – Baas over eigen hoofd
Auteur:: Samira Azabar & Ida Dequeecker (red.)
Uitgever: EPO
Uitgave datum: 2022
Pagina’s: 312, € 22,50

In het debat en de mainstream van progressieven in België laten we een aantal pertinente argumenten aanbod komen:

We vonden die stellingen mooi op een rij gezet door de boekbespreking van Piet Lambrechts in https://www.uitpers.be/inhoudsloos-pleidooi-voor-de-hoofddoek/

We geven dit weer opdat deze argumentatie niet zou verloren gaan:
Het debat over de moslimhoofddoek woedt nog altijd. Het collectief BOEH! (Baas over eigen hoofd) verdedigt sinds jaren het dragen van die hoofddoek en verzet zich tegen het verbod erop in de ambtenarij en het onderwijs. Het collectief publiceerde nu een boek over deze problematiek dat de titel BOEH! kreeg. Spijtig genoeg wordt hierin vurig voor de ‘vrije keuze’ voor de hoofddoek gepleit, zonder op de ware betekenis van dit kledingstuk in te gaan. Dat komt de geloofwaardigheid van het pleidooi zeker niet ten goede, zeker als iedereen die enige kritiek op de hoofdoek uitoefent wordt beschuldigd van seksisme, racisme en islamofobie. Vandaar dat dit boek een inhoudsloos pleidooi voor de hoofddoek is geworden.

De auteurs stellen meteen dat het recht om een hoofddoek te dragen deel uitmaakt van de fundamentele mensenrechten. Uiteraard zet iedereen op zijn/haar hoofd wat hij of zij wil. Maar het gaat hier wel om de moslimhoofddoek. Waar die moslimhoofddoek vandaan komt, waarom hij in de islam zo belangrijk is, zijn vragen die in het boek niet aan bod komen. BOEH! zegt alleen maar: ‘De vrouw beslist’. Waarover ze beslist heeft geen belang. En de zelfbeschikking? Het is niet omdat iemand de indruk heeft uit vrije wil een beslissing te nemen, bijvoorbeeld het dragen van een hoofddoek, dat die niet kan ingegeven zijn door een aloude traditie waarvan we ons niet bewust zijn. Voetballers die een kruisteken maken voor het begin van een wedstrijd zullen ook zeggen dat ze dat uit vrije wil doen, terwijl zo’n gebaar ingegeven is door een traditie waarin geloof en bijgeloof, wat hetzelfde is, schering en inslag is. En de identiteit? Sommige moslima’s beweren zichzelf niet te zijn zonder hoofddoek. Stel dat diezelfde vrouwen in een niet-moslimgezin zouden geboren zijn. Dan zouden ze helemaal geen hoofddoek missen.

Voor de auteurs van BOEH! mogen we vooral niet zeggen dat het bedekken van het hoofd van de vrouw en van haar hele lichaam een uiting is van een achterlijke cultuur waarin de vrouw als minderwaardig wordt beschouwd en onderdrukt wordt. Geen woord daarover in het boek. Evenmin over de situatie van vrouwen in islamietische landen, noch over de islam. Want de islam is een godsdienst en daar heeft BOEH! niet de minste moeite mee. Integendeel, in naam van de godsdienstvrijheid wordt alles goedgekeurd, ook het niet-verdoofd slachten. Andere islamietische gebruiken zoals genitale verminking, gedwongen huwelijken, kindbruidjes en weduweverbranding worden door BOEH afgedaan als ‘exotische thema’s vooral goed voor het opkrikken van de witte eigenwaarde’. Religieuze sekten die tegen bloedtransfusies en vaccinaties zijn beroepen zich eveneens op de godsdienstvrijheid. Allemaal normaal?

Agressieve islam

In het debat over de hoofddoek moet het volgens BOEH! niet over de islam en de godsdienst in het algemeen gaan, omdat dit debat volgens de auteurs uitsluitend kadert ‘in het westerse superioriteitsdenken, in de koloniale beschavingsmythen en in oriëntalistische fantasmen’. De auteurs gaan daarbij voorbij aan de vooruitgang van een zeer agressieve en gewelddadige islam. De Franse journaliste Ophélie Meunier werd met de dood bedreigd en geniet sinds enige tijd politiebescherming omdat ze een reportage maakte over de radicale islam in het Franse Roubaix. In een winkel in die stad worden poppen verkocht zonder ogen, neus of mond omdat men binnen de islam beter geen gezichten weergeeft. Dat komt alleen Allah toe. In een restaurant in dezelfde stad zijn afzonderlijke plaatsen voor gesluierde vrouwen voorzien (De Standaard, 9 februari 2022). Sinds de moord op de geschiedenisleraar Samuel Paty in 2020 en de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo in 2015 vragen Franse media (en allicht ook andere) zich af wat ze nog over de islam mogen schrijven. Maar voor BOEH! is die angst voor de islam een uiting van islamofobie.
Wie tegen de moslimhoofddoek is maakt zich volgens BOEH! schuldig aan seksisme. Maar heeft BOEH! de moslima’s al eens uitgelegd hoe seksistisch die hoofddoek wel is? Zoals Lale Gül in haar boek ‘Ik ga leven’ schrijft, verplicht de islam meisjes na hun eerste maandstonde een hoofddoek te dragen, terwijl jongens dat niet moeten doen na hun eerste zaadlozing. De hoofddoek verwerpen in naam van de gelijkheid man-vrouw mag volgens BOEH ook niet, want ‘zo wordt in naam van het feminisme islamofobie genormaliseerd.’ Begrijpe wie kan.

Bovendien is de gelijkheid man-vrouw niet in eerste instantie een feministisch, maar een humanitair beginsel: alle mensen zijn gelijk. Om het nog erger te maken schrijven de auteurs dat de gelijkheid van man en vrouw, de vrije meningsuiting en de scheiding van kerk en staat ‘samenhang geven aan een demonisering van de moslimcultuur’. Stel dat dat zo zou zijn, zou er dan niets mis zijn met die moslimcultuur? BOEH! vraagt zich af of de westerse cultuur dan zo perfect is en of binnen die cultuur mannen en vrouwen volledig gelijk zijn. Natuurlijk is dat niet zo, maar BOEH! maakt een zware denkfout door te stellen dat als het westerse model niet volmaakt is, geen kritiek mag worden uitgeoefend op andere modellen.

Om er een schepje bovenop te doen beweert BOEH zelfs dat het Westen het bevrijden van moslimvrouwen als rechtvaardiging gebruikt om imperialistische oorlogen te voeren. Zo werd volgens de auteurs de bevrijding van vrouwen ingeroepen om de oorlog tegen Afghanistan goed te praten. Misschien maakte dat deel uit van de propaganda, maar het zal wel het laatste zijn geweest waar de toenmalige Amerikaanse president Bush jr. aan dacht toen hij de uitzichtloze oorlog tegen Afghanistan begon.

Seksuele obsessie

En heeft BOEH! al eens duidelijk gemaakt dat het haar van de vrouw voor alle monotheïstische godsdiensten een probleem is. Want de vrouw zou vooral met haar haar de man verleiden! Vandaar dat niet alleen moslimvrouwen hun hoofd moeten bedekken. Joodse fundamentalistische vrouwen moeten zich kaal scheren als ze huwen en een pruik dragen. Tot in het midden van de vorige eeuw waren vrouwen verplicht een hoofddeksel te dragen als ze een katholieke kerk betraden. BOEH! ziet er geen graten in die seksistische stereotypen te bevestigen: de vrouw als eeuwige verleidster en de man die vanzelfsprekend niet mag worden verleid, want wat kan er dan allemaal niet gebeuren! Bijgevolg moet de vrouw haar hoofd en bij voorkeur haar hele lichaam bedekken. Zowel binnen de islam als binnen het christendom speelt seksuele obsessie een grote rol.

Het wordt al te gek als een van de auteurs, Rachida Lamrabet, het bedekken van het gelaat door een sluier verdedigt in naam van de bescherming van de privacy. Door die sluier maakt iemand duidelijk dat ‘ze niet wil bespied worden’, terwijl ze haar recht bevestigd haar religie in het openbaar uit te oefenen. Volgens Lamrabet is daar niets mis mee, want door het dragen van een mondmasker vanwege corona was ons gelaat toch ook niet meer helemaal zichtbaar. Een religieuze maatregel ter onderdrukking van de vrouw en een sanitaire maatregel zijn hetzelfde! Niet te verbazen dat Lamrabet geen goed woord over heeft voor de Belgische wet van 2011, de zogenaamde boerkawet, die verbiedt met een bedekt gelaat in het openbaar te verschijnen. Lamrabet vindt het ook niet kunnen dat Belgen van een andere etnisch-culturele origine die vanuit een geloofsovertuiging geen hand geven aan mensen van het andere geslacht niet mogen opkomen als kandidaat op een verkiezingslijst. Ze noemt dat ‘een schending van hun politieke rechten’. Dat Belgen van een andere etnisch-culturele origine die een ambtenaar van een ander geslacht geen hand geven voor een dienstverlening kunnen worden geweigerd, kan voor haar evenmin door de beugel. Is ze er zich van bewust dat ze voor een radicale apartheid en discriminatie pleit? Ze beklaagt zich over het lot van wie geen hand wil geven. En wat met de burger die een hand wordt geweigerd?

Hoofddoek en neutraliteit

Vanzelfsprekend komt het hoofddoekverbod voor loketbedienden en in de scholen ter sprake. BOEH! heeft het vooral op het Gemeenschapsonderwijs (GO) gemunt. Want nadat het hoofdoekverbod door de Raad van State werd vernietigd, ging het GO er toch mee door. Zoals Jurgen Slembrouck van de Vrijzinnige Dienst Universiteit Antwerpen opmerkt viseert het verbod niet de hoofddoek, maar ‘alle zichtbare levensbeschouwelijke kentekens’. Wie niet bereid is om de zichtbare tekens van zijn levensbeschouwelijke overtuiging af te leggen, is volgens Slembrouck niet bekwaam om voor de klas te staan en aan het ideaal van de officiële school bij te dragen (De Standaard, 22 oktober 2021). Dat meisjes onder druk worden gezet om ook op school een hoofddoek te dragen doet BOEH! af als verzinsels. Onlangs toonde de tv-documentaire ‘Moeders’ dat de invloed van ouders van Marokkaanse afkomst op hun dochters verpletterend isWat de neutraliteit van loketbedienden betreft verdedigt BOEH! terecht de stelling dat de dienstverlening neutraal moet zijn. Maar van de ambtenaar mag evenzeer worden verwacht dat hij/zij niet laat blijken welke zijn/haar religieuze of politieke overtuiging is. BOEH! aanvaardt dat niet. Een ambtenaar moet evenwel dienst verlenen en geen propaganda maken. Bovendien heb ik er toch geen boodschap aan of een ambtenaar al dan niet gelovig is. Ik hoef toch ook niet te weten of hij/zij hetero-, homo- of biseksueel is. Of moeten we misschien ook kentekens gaan dragen om duidelijk te maken of we voor of tegen klassieke muziek zijn? Mooie samenleving wordt dat.

Het is opvallend dat sommige progressieven, linksen en marxisten dit BOEH-discours aanhangen. Ze verwarren blijkbaar respect voor en solidariteit met moslims met het goedpraten van de antidemocratische ontsporingen van de islam. De vraag rijst dan ook of progressieven het tot hun opdracht moeten rekenen mensen in de achterlijkheid te bevestigen of om ze eruit te halen.

Waarom 8 mei?

1933. De eerste naziconcentratiekampen geraken bevolkt met vakbondsmilitanten, linkse activisten en democraten. Op het hele continent besluiten mensen verzet te plegen: eenheid tegen het fascisme. In België bieden zij weerwerk wanneer het Vlaamsch Nationaal Verbond en REX haat zaaien en de Joden besterd worden. Als de nazi-bezetter een harde repressie ontketent organiseren zij het verzet. 12 jaar later maken ze het onmogelijke waar: samen met de geallieerden verslaan ze het fascisme.

8 mei 1945: dag van die overwinning, V-dag: nazi-Duitsland capituleert. De nieuwe wind van de vrijheid leidt naar de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en geeft ruimte aan de strijd voor de sociale zekerheid en de dekolonisatiebeweging. Voor velen gelden racisme, antisemitisme en negationisme voortaan als misdadig, ook al duurt het nog decennia voor dat een wettelijke neerslag vindt.

Vandaag is 8 mei in allerlei Europese landen een feestdag, in Frankrijk bijvoorbeeld. In Nederland vieren ze de bevrijdingsdag op 5 mei. Tot in 1974 kregen de schoolkinderen in België vrijaf op 8 mei, maar het toenmalige nationale ministerie van Onderwijs schafte die vrije dag af. Vandaag is bij ons de herinnering aan 8 mei vervaagd.

Vakbonden hebben hun militanten gevormd omtrent grondrechten, vakbondsrechten en de dreiging van extreem-rechts. Middenveld- en burgerorganisaties komen op tegen uitsluiting en racisme. Leden van het verzet en de overlevenden van de nazikampen zijn in de scholen gaan getuigen. Wij willen hun verzet levend houden. Want wie geen herinnering heeft, heeft geen toekomst.

Het is tijd om 8 mei opnieuw de plaats te geven die deze dag verdient, als bijkomende Belgische feestdag. Een oud-weerstander zei: “Extreem rechts komt terug, eerst op hun sloefen, daarna op hun botten”. In verschillende Europese landen blazen ze hun oude denkbeelden aan en jagen ze de traditionele politiek op. In Vlaanderen dreigen ze in 2024, zeker op lokaal niveau, aan de macht te komen. Hun vals sociaal imago maskeert een verdeel-en-heers-programma.

Tegelijk geraakt de democratische ruimte beperkt, komen mensenrechten, vakbonden en middenveld in het gedrang en wordt de scheiding der machten uitgehold. Racisme, discriminatie, negationisme, seksisme, extreem nationalisme, islamofobie en homofobie nemen toe.

Dat alles speelt zich af op een moment waarop evidente zaken als wetenschap en ratio en veroveringen zoals de sociale zekerheid, democratische rechten en openbare diensten door beleidsmakers in vraag worden gesteld. Dat is koren op de molen van extreemrechts. De samenleving van ‘ieder voor zich’ en ‘eigen volk eerst’ zwelt op en tegelijk de ongelijkheid en de verdeeldheid. De diepe kloof tussen arm en rijk wordt steeds dieper. Daarom sluit 8 mei de verdediging van de sociale rechten voor iedereen in.

Het is tijd. 8 mei, de dag van de bevrijding, hoort opnieuw een feestdag te zijn. Om te herdenken, te waarschuwen, te verdedigen. Als een moment van sociale cohesie. Als een samen uitgesproken wil voor vrede en solidariteit. Als een oproep om te handelen. Zodat jong en oud inzien waar haat toe kan leiden en wat voor een lelijk beest fascisme is. Want enkel wanneer je het verleden kent en we waakzaam blijven over onze grondwettelijke vrijheden, pas dan kunnen we, nu en in de toekomst, de juiste keuzes maken. Zodat deze vreselijke geschiedenis zich nooit, maar dan ook nooit meer herhaalt! Want wie nu nog zwijgt moet alles vrezen.

Sluit je aan bij de 8-mei-coalitie!

Hier kan je deze eis mee ondertekenen.

Doe mee

Kom op zondag 8 mei naar het fort van Breendonk. We verzamelen om 11u bij het monument ‘De Weerstander’.

https://8meicoalitie.be/wp-content/uploads/2022/03/8meiCoalitie-FLYER-A5web01.png